گروه سینماتوگرافی "تولید " می کند:

مجموعه عکس"کشف نور"

عکاس، طراح و انتخاب نور: رهبر امام دادی

نوشته : محمدرضا رکن الدینی

مدل: سارا رحیمی

سرمایه از: داوود مرزی زاده

تولید کننده: گروه سینماتوگرافی

مکان: هرمز

تاریخ شروع پروژه: اردی بهشت

mohamadreza roknadini شنبه 30 فروردین‌ماه سال 1393 ساعت 07:19

0 نظر

به زودی...

گروه سینماتوگرافی برگزار می کند...

mohamadreza roknadini جمعه 29 فروردین‌ماه سال 1393 ساعت 17:40

0 نظر

گفتگو با محمدرضا رکن الدینی به بهانه دومین فیلم بلندش: "اقطاب بی تفاضل"

قسمت 1

محمدرضا رکن الدینی را به دشوار فهمی فیلم هایش می شناسیم. سخت بشود اثری از او را با دو بار یا سه بار دیدن متوجه شد. نکته مهم در این خصوص، کشف مفاهیم "نو" در هر بار دیدن فیلمهایش است. از سویی میتوانیم چنین امری را در توجه و دغدغه او نسبت به تاریخ سینما بدانیم. هر چند تاریخ سینما برای محمدرضا رکن الدینی جداست از تصاویر صرفا به هم چسبیده. ( مقابل آرای تئوریسین های دهه سی فرانسوی)

ویژگی های فیلمهای او رابطه مستقیمی با فرم گرایی برسون، ازو و اصلانی دارد. با این همه اما شخصیت سینماتوگرافی رکن الدینی دست ناخوردست.

به بهانه پیش تولید دومین فیلم بلند ایشان "اقطاب بی تفاضل" بسراغش رفتیم تا علاوه بر آگاهی از کم و کیف کار، از این فرصت نیز بهره بریم و با سینماتوگرافی او بیشتر آشنا بشویم.

امامدادی: برای من جالب است پیش از هر چیز بدانم که با توجه به عدم شناخت آسان فیلمهای کوتاه شما، چگونه تصمیم گرفتید فیلم بلند بسازید؟ و اینکه آیا این فیلم را در همان فرم خاص خود خواهید ساخت؟

رکن الدینی: با این که بارها از سوی دوستانم این موضوع مطرح شده اما چندان علاقه ای ندارم که مدام بگویند فیلمهایم غیر قابل فهم اند و ناشناخته. از طرفی هم شاید این عدم شناخت(اگر بقول شما وجود داشته باشد)، ناشی از علاقه من به سینمای کمتر شناخته شده ست. سینمایی که ریشه در پرده ها و کلاسهای سینمای ایران نداشته؛ چرا که من همواره با آن بخش نادیده و فراموش شده سینما همراهم. نامهایی مانند روی اندرسون، گلوبر روشا، آندره مونک، آلن روب گری، هیروشی تشیگاهارا، نلسون پریرا دس سانتوس، خولیو برسان و... البته در این میان جایگاه روبر برسون یاسوجیرو ازو و اصلانی محفوظ. وقتی تلویزیون و رسانه ها خوراک آماده برای شما تدارک ببینند دیگر جایی برای اندیشیدن نمی ماند. و بیننده صرفا میبیند و مصرف میکند(در حقیقت مصرف می شود، بقول محمدرضا اصلانی) و هیچ ارتباطی شکل نمیگیرد؛ همه چیز حاضر است و نیازی نیست که تو بیاندیشی! چرا که آنها بجای شما فکر می کنند. اینجاست که مخاطب جایش را به بیننده میدهد. (چونکه مکالمه ایی شکل نگرفتست)

شما در این آشفته بازار چه توقعی دارید که فیلمهایی با اشکال مختلف و بعضا مغایر، بخوبی دیده شوند.(اشاره م به فیلمهای فیلمسازان مذکور است)

برای من فیلم بلند و فیلم کوتاه تفاوتی ندارد مگر در زمانش! سالهاست فیلمهای بلند خویش را در ذهن ساخته ام. فقط زمان می خواهم تا انها را به تصویر و صدا بیافرینم.

اما بخش نهایی پرسش تان: فرم، موضوع و داستان نیست که در هر فیلم تغییر یابد. فرم برای من هویت است. این هویت اما می تواند تقویت بشود و رشد بکند. اگر "فرم" مهم نباشد بهتر انست یکسر به دیگر هنرها شویم. دیگر سینما چه لزومی می یابد!

ضمنن فرم بنده خاص نیست اما تا حدی نا آشناست. از آن جهت که حوصله زیاد می باید و آرامش. در این سرعت روز افزون(که انسان بشدت هر چه تمامتر از یادها رنگ می بازد) فیلمهای من بی توجه به این "شتابزدگی" راه خویش می روند تا کاشف نور باشند و حقیقت. بی هیچ داستان ساختگی.

امامدادی: این کشف نور را که می گویید بوضوح در فیلم بلند قبلی شما بچشم می آید.

رکن الدینی: دقیقا! زن که می آفریند چیزی نیست جز همین ذره ذره نور( که از عناصر پایه سینما است) زمان در آنجا صرفا ساعتی نیست؛ زمان کشنده ست و برملا کننده. قاتل تاریکی و روشنگر زجر انسان. گر چه من تنها، تصویرگر زجر انسان نیستم؛ بلکه همواره پی راهی برای مبارزه هستم. این امر مهم همراهی محاکمه برسون را به خویش دارد و صدایش (صدای پرندگان در حال پرواز در انتهای فیلم)

امامدادی: فکر اغازین "اقطاب بی تفاضل" به چه شکل در ذهنتان ایجاد شد؟

رکن الدینی: همیشه دوست داشتم فیلمی بسازم در ستایش "موشت". فیلم نیمه بلند پیشین ام(ناگهان یک زن نازنین..) قرار بود چنین بشود. که تدوین نشده، راشهایش از بین رفت! به اینها اضافه کنید دیدن فیلمی از "ماسائو آداچی". البته که من ابدا ایدئولوگی چون اداچی نیستم. در این میان فیلم بهشت رب گری هم تاثیر عجیب غریبی داشت.

امامدادی: مخاطب شما در"اقطاب بی تفاضل" در پی چه چیزی می تواند باشد؟

رکن الدینی: انسانها با از یاد بردن ماهیت خود موجبات ویرانی جهان را فراهم؛ و در این بین تاریخ(گذشته ناب) را مورد تجاوز دارند. فیلم در نهایت از طریق نگاههای ادمها به یکدیگر است که ساخته میشود. نگاههایی دزدکی! و این دزدی نگاه، همراه میشود با دزدی در یک شرکت ساختمانی و دزدی رفاقت.

امامدادی: این ساخته شدن فیلم توسط نگاه، همان مهمی است که در موشت و ناگهان بالتازار اتفاق می افتد.

رکن الدینی: بی شک همین طور است.

امامدادی: تا کنون چه میزان از کار فیلمتان را انجام داده اید؟

رکن الدینی: همزمان با تکمیل فیلمنامه کار انتخاب مدلهایم را هم انجام می دهم. تقریبا حضور 7 شخصیت اصلی در این فیلم نهاییست. از جمله مالک خواجه وند،محمدرضا اصلانی و سارا رحیمی.

امامدادی: بودجه فیلم از کجا تامین میشود؟ یا شده است؟

صحبتهایی با محمدرضا اصلانی داشتم؛ یکی دو منبع پیشنهاد داده ند که اواخر ماه یا اوایل اردیبهشت عازم تهران خواهم شد. اما این راهم بگویم که من جز اصلانی دستم را بسوی هیچ نهاد و تشکیلاتی دراز نخواهم کرد! بقول برسون با آخرین سکه هایم فیلم خود را خلق میکنم.

امامدادی: با مسئولان اداره ارشاد هرمزگان در این رابطه صحبت داشتید؟

رکن الدینی: نه. من اصولا چشم به جیب دولت ندارم. حالا هر چند ارشاد متولی کار هم باشد و وظیفه اش. چنین حرکتهایی را نا پسند می دانم. چرا که من می خواهم آزادانه اثرم را خلق کنم. البته در شرایطی که حتا در یک نما هم دخالت نداشته باشند، ایرادی نمی بینم.

با این همه(در صورت تمایلم برای همکاری با آنها) بعید میدانم ریالی هم کمک مالی به من داشته باشند.

امامدادی: چرا؟

رکن الدینی: این بر میگردد به خیل آثار توقیف شده ام از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی!

رهبر امامدادی

روابط عمومی "گروه سینماتوگرافی"

mohamadreza roknadini یکشنبه 24 فروردین‌ماه سال 1393 ساعت 14:15

1 نظر