دوباره"نگاهتان را بشویید"

تشکر و قدردانی از جناب حسن بردال که احساس مسئولیت نمودند و در خصوص نوشته حقیر مثلا جوابیه یی داده اند. من شخصا متوقع بودم شما مطلب را بدرستی بخوانید تا کارتان به حضرت عباس و دم خروس(که کلیشه عام شده است) نکشد. واقا حیرت آور بود سخنتان. قرار نیست من هنر دوست(نه هنرمند) یکریز از اداره یی تقدیر کنم یا بکوبمش! من وظیفه دارم رفتار و نگاههای هر فرد یا نهادی را از نگاه خودم در هر نقطه خاصی از زمان بررسی بکنم. اینکه از شاهکار نام بردم مربوط است به کاری که در اردی بهشت کرده اند و براستی بیش ازشاهکار هم بود. اینکه تمام فیلمهای یک جشنواره تمامن امکان نمایش بیابند در کدام جشنواره ایران عملی می باشد؟ بهتر است ابتدای مطلب قبل را بخوانید: "ما معمولا عادت کرده ایم به انتقاد صرف. و چشممان تنها چیزهایی را می بیند که دوست داریم؛ و گاهن واقعیت از این طریق پنهان می شود. هر چند اعتراض تا رسیدن ب حقوق، ریشه در جان هنرمند دارد؛ و این بسی خوشنود کننده ست. چرا که اگر او معترض ب شرایط نامناسب موجود نباشد چه کسی این راه را هادی باشد؟ بخصوص هنرمندانی که تمایلات سیاسی، اداری و .... ندارند. اما عادلانه تر آن است که تمام واقیعت بیان شود. چونکه هنرمند پنهان کردن نمی داند"

کار من دیدن واقعیت است. چرخشی هم اگر هست با هر درجه مربوط به خودشان است. اگر روبر برسون در یک فیلم خوب بود و در فیلم دیگرش نتوانست موفق باشد باید مدام از او تعریف کرد؟

داریوش مهرجویی با الماس 33 پا به فیلمسازی در ایران گذاشت. همه او را به 4 میخ کشیدند که این آقا دیگر کیست؟ فیلم الماس 33 را من هم دیده ام. می شود لقب درجه هشت را به فیلمش داد. اما چندی بعد "گاو" سینمای ایران را تحت تاثیر قرار می دهد(البته من تمایل و دلبستگی به آن ندارم) و تا امروزه یکی از سندهای معتبر سینما ماست.

جناب بردال این چرخش را باید از مهرجویی دانست یا باید از منتقدین؟ 

در ضمن در نوشته اخیر گفته ام"برخی"! آیا شما فرق برخی و "همه" را نمی دانید. 

حالا با خودتان است دم خروس را باور کنید یا قسم حضرت عباس.