جشنواره فیلم کوتاه تهران: با من از سینمای ناب مگو...

ایرانی های غیر اصیل در ایجاد حاشیه و شلوغ کاری بسی ماهرند. انقدر سر و صدا بوجود می آورند که اصل ناپدید.

در این راه ناصواب، تا بتوانیم نان قرض می دهیم به هم... استاد، منتقد بزرگ و... القابی که بوی نا می دهند.

انجمن سینمای جوان ایران که سوابق درخشانی در پنهان کردن سینمای ناب دارد؛ افرادی را مرجع می کند که ساده ترین اصول سینمای حتا کلاسیک هم نمی دانند. نشریات و سایتها هم این افراد را منتقد مدرن و... معرفی میکنند. در ادامه این اشخاص در جایگاه داوری فیلم هم می نشینند.

نامها را بحدی بزرگ کرده اند که اگر روبرویشان بایستی(اصلا به عدالت) سرت را با پنبه که نه... با شمشیر 2سر می زنند.

کار من اما بیان ماجراست و نه قضاوت. من نگاه خود را دارم شما هم نیز.

به شهامت باید از واژه "شرم" بهره ببرم در خصوص انجمن سینمای جوان ایران و جشنواره و داورانش. چرا که ترویج بیسوادی نخستین امر ایشان می باشد. البته جشنواره فیلم کوتاه تهران به درد فیلم اولی ها می آید. چون اگر اندکی بیشتر از خود آقایان بدانی می روی در لیست. یا اصلا به حساب ت نمی آورند.

امسال در بخش تجربی نام داوری را دیدم که هنوز اندر خم سینمای جان فورد و ...! عادت دارم به آوردن نامها تا مبادا طیف وسیعی به خودشان بگیرند.

سخن با ایشان: منتقد دانای ما جناب سعید عقیقی! با دیگر نامهای هیئت حرفی ندارم. چون هیچ رودررویی نداشته ایم.

بخش تجربی یعنی سینمای پیشرو. کسی که در این مهم دخیل است ناچارا می باید پیشرو باشد و آوانگارد شناس.

نگاه سعید عقیقی در خصوص روبر برسون را برایتان نقل می کنم بی سانسور؛ سپس خودتان ایده خودیش را از حرف این منتقد(؟) کشف کنید. با این توضیح که برسون همواره سینما را به سخره گرفت تا به سینمای ناب برسد. برای تحقق این مهم از آغاز با نام"سینماتوگرافی" به سراغ سینما رفت. شناخت سینماتوگرافی در این بحث بی مجال؛ اما. فقط کافیست بدانیم برسون اساسا مبارز است و شورشی. این انقلابی بودن هم در موضوعات اوست(یک مرد گریخت جیب بر محاکمه ژان...) و هم در فرم. فرمی که خود خالقش بود؛ بی عاریت گرفتن از تاریخ جعلی سینما. او تمامن خود بود و بر آفرینش.

سعید عقیقی: " روبر برسون ضد زن است. برسون مذهبی خشک... او بر ضد جوانان است و اخمو. با عشق مخالف است...." می دانم برسون شناسان با دیدن این خطوط نامربوط از جناب عقیقی به شوک میشوند... البته کسی که برسون را اینگونه میشناسد را نمی توان جدی گرفت. فاجعه اما این است که ایشان بر بلندای فیلم کوتاه میایستد و داور... گناه فردی که سینماتوگرافی برسون را دوست دارد و تحت آن فیلم میسازد چیست؟

البته ایشان تنها نیستند. تورج اصلانی را میتوانید اضافه کنید. او در کار تصویری آدم عجیبی است و با مهارت. اما پیشنهاد دارم تا جاییکه می توانند سخنی برزبان نیاورند. گاهی حرف زدن سبب رسوایی و خرابی اعتبار میشود. که از اساس سینماشناسی اش، همیشه جمعه است!  

اینها شده اند داوران و تصمیم گیرندگان فیلم کوتاه. البته با وجود آدمهای دگم و جمعه ایی، مانند هاشم میرزاخانی نمی توان بیش از این متوقع شد. سالها فریاد زدیم فیلم کوتاه رو به بیسوادی ست... بجایش متهم شدیم به بی سوادی!

این بی بند و بار بودن در سینما حقیقت نیز وجود دارد. مشت اند...

ما اما همواره بر امر خویش تا بساط بیسوادی برچینیم.