صدایمان به گوشهای بی صدا نمی شود : تو بگو شانتال جانم؟
یک روزگار بر این بودیم تا چشمان هم نسلان خویش را به دنیای نوینی رهنما شویم. به همین روی، یک دهه بر ذات سینما شدیم.
خود خود خود خود سینما! که ژرمن دولاک بانو فرانسوی بود و رنه کلر، گدار، فرنان لژه، اصلانی برسون ازو، شانتال اکرمن،
اندی وارهل، فرامپتون و ارنی گهر و ریشتر و والتر روتمان... شاید که همگی ما اشتباه می کنیم؟
ما بر ذات خویش می شویم و شما نیز بر اندیشه شهرستانی بودن خویش(بقول آنتوان چخوف روسی)
برسون و تمام اسلافش برای ما... کوتوله بودن برای....
امان از این نگاه کوتولو....