تمام زندگی به حرف اصلانی بودم. اما این آخری خواستم غیر از اونچه که میگه عمل بکنم؛ نتیجه فاجعه بار بود! فیلممو نباید به جشنواره های داخلی بفرستم. اگه داورا یک لحظه احساس کنند تو داری کار نویی رو پیشنهاد می دی، کلکت میکنند.... نمی تونن یک گام از خودشون جلوتر رو ببینند... البته از یک جهت هم خوش به حالم شد. فهمیدم که توی ایران نه منتقد داریم و نه نویسنده ی سینمایی! اصلانی واقعن درست میگفت که برسون تو ایران هنو ناشناختست... سینماتوگرافی ش هم....

وقتی بزرگترین منتقد ایران میاد و از زاویه تفسیر و تاویل به روبرت می تازه و اجازه هم نمی ده تو براش مسئله رو واضح بکنی، شما بگین تکلیف.... احساس کردم برسون چقد کلیشه ای به فهم رسیده اینجا....
بجرات می تونم این رو اعتراف بکنم که معدنچی سینما بسیار بهتر و درست تر و منطقی تر روبر برسونو فهمید.... منتقدها فقط  رنگ و لعاب دارند : درست مث بورژواها؛ هنر واسشون اینه....
ظاهرا باید یک کلاس آموزشی برای نویسندگان محترم بگذاریم و اونها را از فضای ناتورالیستی نقد بیرون بیاریم. یکی دو پست بعدیم راجع به چگونگی درک برسون و هنر سینماتوگرافی ست.... شاید که فرجی حاصل بشه برای این منتقدها!