روبر برسون

پیشتر ها گفته بودم که تو هیچگاه برای من مناسبتی نبوده ای! و حالا هم....

دیروز 25 سپتامبر بود و امروز 18 دسامبر! به راستی که فرقی هم میکند که  تو کی آمده ای و کی از نظرها پنهان؟ نه ، نه؛ برای من که تقویم به کار نمی آید.
نوشتن از برای تو چه سخت است و چه آسان!! و کاش گناهی نکنم در این مسیر؛ در راه نوشتن از تو؛ تو : روبر برسون...
تو که می آیی، اصلانی هم می آید؛ که باید...؛ که او بود که تو را به من آموخت.
خب! تو بگو از کجا بگویم؟ از خاطرات کشیش ات؟ از فونتن و ژوست؟ یا میشل و ژاندارک؟ من که همیشه گفته ام از اینها و از تو..... اما تو چنانی که نه در 25 سپتامبر و نه 18 .... در هیچ یک نمی مانی؛ پیش از اینها بوده ای و پس از اینها....
اینروزها اما بسیار سختی میکشم و رنج و درد؛ با آخرین سکه های مانده در جیبم...تا همانی باشم که تو می خواهی :

آینده ی سینماتوگرافی!