پرور دوست داشتنی!

هزاران هزار سال

بسنده نیست

تا بازگو کند

لحظه های کوتاه ابدیت را

آن دم که در آغوشت آمدم

آن دم که در آغوشم آمدی

صبحدم در نور زمستان

در باغ شهر ما

شهری بر زمین

زمینی که خود ستاره ای است.